Licencja na znak towarowy a źródło przychodów

W dniu 14 grudnia 2018 roku WSA w Lublinie wydał wyrok o sygn. akt SA/Lu 595/18, w którym Sąd stwierdził, iż przychody z tytułu licencji na znak towarowy udzielanych deweloperom powinny być zaliczane do innych źródeł przychodów.

Przedmiotem omawianej sprawy była skarga na interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych z dnia 5 czerwca 2018 roku o sygn. 0111-KDIB2-1.4010.83.2018.1.EN.

Zgodnie z zaprezentowanym stanem faktycznym wnioskodawca jest podmiotem działającym w branży budowlanej i deweloperskiej. W ramach prowadzonej działalności realizuje liczne inwestycje- zarówno samodzielnie jak i poprzez spółki celowe (tj. w szczególności spółki osobowe działające jako deweloperzy). Wnioskodawca, będąc wspólnikiem spółek celowych, osiąga przychody, a także ponosi koszty związane z uczestnictwem w tych spółkach, które są mu przypisywane proporcjonalnie do posiadanego udziału. Przy czym przychody i koszty dotyczą przede wszystkim bieżącej działalności spółek celowych, a więc działalności deweloperskiej. Ponadto, co istotne na tle zaprezentowanego stanu faktycznego, Wnioskodawca posiada wyłączne prawo własności znaku towarowego i udziela ww. spółkom celowym odpłatnych licencji zawartych na czas nieokreślony na jego wykorzystywanie w celach związanych z prowadzoną przez te spółki działalnością deweloperską (w szczególności w zakresie sprzedaży nieruchomości).

Wprowadzenie z dniem 1 stycznia 2018 roku do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podziału na źródła przychodów (tj. zyski kapitałowe oraz tzw. ,,inne źródła przychodów”) sprawiło, iż wnioskodawca powziął wątpliwość odnośnie kwalifikacji przychodów oraz kosztów ich uzyskania związanych z przedmiotowymi licencjami na znak towarowy do właściwego źródła przychodów. Przy czym, zgodnie ze stanowiskiem wnioskodawcy zarówno przychody jak i koszty podatkowe związane z udzielonymi licencjami powinny być kwalifikowane do tzw. innych źródeł przychodów z uwagi na fakt, iż przychody z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów nie zalicza się do zysków kapitałowych.

W tak zaprezentowanym stanie faktycznym organ uznał, iż ww. przychody powinny być przypisane do źródła zyski kapitałowe. Zgodnie ze stanowiskiem organu, skoro Wnioskodawca udostępnia licencję na znak towarowy na postawie odrębnej umowy licencyjnej zawartej na czas nieokreślony, a nie umowy, która generuje przychody z podstawowej działalności gospodarczej, to przychód z udzielonej licencji powinien być zakwalifikowany do zysków kapitałowych. W zakresie zaś kwalifikowania do odpowiedniego źródła kosztów, zdaniem organu  ponoszone przez wnioskodawcę w związku z uczestnictwem w spółach celowych opłaty licencyjne, mają związek z uzyskiwaniem przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej (wpływają one na wysokość przychodu spółki celowej z tej działalności). W konsekwencji są to wydatki, które u Wnioskodawcy winny w odpowiedniej części stanowić koszty uzyskania przychodów z tzw. innych źródeł przychodów.

Wnioskodawca złożył jednak skargę na niekorzystną w zakresie skutków podatkowych interpretację podatkową. Na skutek tego  przywołanym wyrokiem WSA w Lublinie z dnia 14 grudnia 2018 roku, Sąd uchylił zaskarżoną interpretację. WSA w Lublinie orzekł, iż przychody z tytułu licencji na znak towarowy udzielanych spółkom celowym (deweloperom) powinny być zaliczane do tzw. innych źródeł przychodów, a co za tym idzie nie powinny stanowić przychodów z zysków kapitałowych. Sąd zauważył, iż przychody uzyskiwane przez wnioskodawcę z tytułu udzielonych licencji są bezpośrednio związane z przychodami z działalności deweloperskiej, wobec czego słuszne jest zastosowanie w tym przypadku wyłączenia z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o CIT. Analogicznie powinny być przypisywane koszty ponoszone z tego tytułu przez spółkę celową i alokowane na podstawie art. 5 ust. 1a ustawy o CIT.

Warto podkreślić, iż wyrok WSA w Lublinie stanowi przełamanie niekorzystnej linii interpretacyjnej i może mieć duże znaczenie dla branży deweloperskiej, w której praktyka prowadzenia działalności przez spółki celowe, które korzystają ze znaku towarowego dewelopera na podstawie udzielonych im licencji, jest powszechna.

Oceń ten wpis