MDR to skrót od Mandatory Disclosure Rules – są to przepisy prawa związane z obowiązkiem przekazywania (raportowania) do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej (KAS) informacji o schematach podatkowych. Regulacje te mają istotny wpływ na działalność podatników – nakładają na podatników obowiązki raportowe, jak również w niektórych przypadkach obowiązek wdrożenia i stosowania odpowiednich procedury. Dodatkowo, wprowadzone zasady należytej staranności wymuszają dość często na podatnikach posiadanie dodatkowych wytycznych w zakresie identyfikacji zdarzeń mających cechy schematu podatkowego, jak również przeprowadzanie przeglądów podatkowych.
Przepisy MDR zostały wprowadzone do ustawy – Ordynacja podatkowa i weszły w życie z dniem 1 stycznia 2019 r. Obowiązek raportowy obejmuje jednak również schematy, w odniesieniu do których pierwszej czynności związanej z ich wdrażaniem dokonano przed 1 stycznia 2019 r., lecz po 25 czerwca 2018 r. (schematy transgraniczne) lub po 1 listopada 2018 r. (schematy „krajowe”).
Dodatkowe obowiązki ponownego raportowania schematów transgranicznych zostały wprowadzone nowelizacją przepisów MDR, która weszła w życie 1 lipca 2020 r.
Polskie regulacje MDR, choć w założeniu stanowią implementację unijnej Dyrektywy DAC6, mają szerszy zakres niż przepisy unijne – obejmują bowiem raportowanie schematów podatkowych krajowych, podatki inne niż bezpośrednie (np. VAT) oraz dodatkowe tzw. cechy rozpoznawcze. Ta zmiana w stosunku do samej treści Dyrektywy DAC6, sprawia nam, polskim podatnikom sporo trudności, w szczególności w sytuacji, kiedy działamy w międzynarodowej grupie kapitałowej.
Dlaczego? Odpowiedź jest niestety bardzo prosta. Grupa nie jest w stanie wprowadzić jednej ustandaryzowanej procedury i wytycznych w zakresie prawidłowego wywiązywania się z obowiązków bowiem Polska zdecydowała się na inne, bardzo skomplikowane w swojej istocie rozwiązanie.
Mętne przepisy, wiele pytań bez odpowiedzi doprowadziły wielu podatników o podjęciu decyzji o złożeniu wniosku o wydanie interpretacji podatkowych w zakresie prawidłowego rozumienia przedmiotowych regulacji. I tu kolejny problem! Dyrektor KIS masowo odmawia wydawania takich interpretacji, twierdząc że regulacje te nie podlegają instytucji indywidualnych interpretacji podatkowych.
Z takim stanowiskiem jednak nie zgadzają się sądy administracyjne, w tym NSA. Kancelaria BG TAX & LEGAL również pozyskała takie rozstrzygniecie dla jednego ze swoich Klientów i tym samym stoi na stanowisku, że podatnik posiadający wątpliwości w zakresie regulacji dotyczących schematów podatkowych ma prawo do uzyskania odpowiedzi od Dyrektora KIS.
Dlaczego to jest tak ważne?
Odpowiedz wbrew pozorom jest prosta – odpowiedzialność za nieprawidłowe wypełnianie omawianych obowiązków, których bardzo często podatnik nie rozumie.
Dodatkowym aspektem w tym bałaganie jest to, że sposób skonstruowania zasad odpowiedzialności należy ocenić jako „genialny”.
Jeden schemat – wielu winnych.
Wyobraźmy więc sobie, że w toku prowadzenia działalności została podjęta decyzja o przeprowadzeniu projektu restukturyzacyjnego tj. aport ZCP do nowej spółki z o.o. Tego typu zdarzenia od lat są pod lupą organów podatkowych chociażby z pespektywy możliwości wyłączenia tego zdarzenia spod regulacji podatku VAT. W tym projekcie zazwyczaj uczestniczy nie tylko zarząd, ale prawnicy, księgowi, dyrektorzy finansowi. W związku z brakiem wdrożenia odpowiednich procedur, żadna z osób uczestniczących w projekcie nie dokonała odpowiedniego zgłoszenia MDR 1. Patrząc z perspektywy przepisów sankcyjnych, każda z nich może zostać pociągnięta do osobistej odpowiedzialności z KKS. Opisana sytuacja zatem pokazuje wprost, iż odpowiednio przygotowane procedury mają głównie za zadanie zabezpieczenie pracowników podatnika z perspektywy ich odpowiedzialności.
Skomplikowany system podatkowy to prosta droga do ponoszenia odpowiedzialności za działania niezgodne z przepisami. Wydaje się więc, że w zaimplementowaniu Dyrektywy DAC 6 poszło coś nie tak.
