Dnia 28 maja 2020 r. Szef Krajowej Administracji Skarbowej (dalej: „Szef KAS”) odmówił Podatnikowi, który w 2017 r. zawarł z powiązana spółką, umowę sprzedaży pakietu akcji spółki kapitałowej z siedzibą poza terytorium RP, wydania opinii zabezpieczającej, służącej uniknięciu zarzutu unikania opodatkowania. W sprawie, czynność sprzedaży akcji została przeprowadzona w ramach restrukturyzacji działu grupy kapitałowej, a plan restrukturyzacji ustaliła spółka-matka.
Odmowa była uzasadniona tym, że opisywana transakcja sprzedaży pakietu akcji, w ocenie szefa KAS, została dokonana przede wszystkim w celu osiągnięcia korzyści podatkowej, w rozumieniu art. 119e Ordynacji podatkowej[1], przejawiającej się wielomilionową stratą (powstałą wskutek sprzedaży pakietu akcji na rzecz spółki powiązanej, po cenie znacznie odbiegającej od wartości za jaką Podatnik go nabył), co w efekcie skutkowało niepowstaniem zobowiązania podatkowego u Podatnika za 2017 r. w podatku CIT.
Z kolei, według Podatnika, celem transakcji miało być m.in. klarowne rozdzielenie funkcji pomiędzy spółkami z grupy kapitałowej, oddzielenie funkcji zarządzania holdingowego i zarządzania operacyjnego, zwiększenie możliwości finansowania zewnętrznego nowych projektów, zwiększenie potencjału oraz zmniejszenie ograniczeń w stosowaniu zabezpieczeń finansowych, uzyskanie środków pieniężnych pozwalających regulowanie bieżących zobowiązań. Szef KAS, nie podzielił jednak argumentacji Podatnika.
Niniejsze (sztuczność działania, nastawionego na osiągnięcie korzyści podatkowej) miał, w opinii Szefa KAS, podkreślać fakt, że akcje zostały sprzedane na rzecz „gotowej” spółki kancelarii prawnej, odkupionej od tej kancelarii, powiązanej z Podatnikiem (powiązanie przez spółkę matkę, posiadającą kontrolny pakiet akcji Podatnika oraz spółki nabywającej od niego akcje) i wyposażonej przez spółkę matkę w środki finansowe konieczne do zakupu tychże akcji. Stąd, mało wiarygodna wydawała się argumentacja Podatnika, wskazująca, że sprzedaż pakietu akcji była podyktowana m.in. koniecznością zapewnienia na rzecz Podatnika środków na wykonywanie bieżących zobowiązań, skoro wystarczające byłoby dokapitalizowanie, przez spółkę matkę, Podatnika, zamiast dokapitalizowania, przez spółkę matkę, ww. spółki z tym Podatnikiem powiązanej.
Co więcej, sztuczność transakcji miała wzmacniać okoliczność, że oprócz sprzedaży pakietu akcji, do spółki kupującej przeszło kilku pracowników Podatnika. Dlatego też, Szef KAS przyjął, że celem i zamiarem stron umowy sprzedaży akcji, de facto była sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa Podatnika, w rozumieniu art. 4 ust. 4a ustawy o CIT i że gdyby nie chęć osiągnięcia korzyści podatkowej, Podatnik oraz grupa kapitałowa przeprowadziłaby restrukturyzację przedsiębiorstwa w inny sposób niż ten, który był oceniany w sprawie, tj. poprzez przeprowadzenie podziału Podatnika przez wydzielenie na podstawie art. 529 § 1 pkt 4 ksh.
W efekcie, stwierdzono, że przedmiotowa korzyść podatkowa jest sprzeczna z celem i przedmiotem przepisu art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT, pozwalającego przychód z odpłatnego zbycia pakietu akcji pomniejszyć o koszty z tytułu wartości emisyjnej akcji/wartości wydatków poniesionych na ich nabycie.
Konkludując, celem restrukturyzacji, w ocenie Szefa KAS, miało być stworzenie tarczy podatkowej, umożliwiającej obniżenie zobowiązań podatkowych płaconych przez spółki wchodzące w skład grupy, bez utraty aktywów posiadanych przez grupę (pakietu akcji spółki z siedzibą poza terytorium RP), które to są jedynie przenoszone “z kieszeni do kieszeni” w ramach jej struktur.
Tym samym, wobec ustalenia przez Szefa KAS, braku uzasadnienia ekonomicznego dla transakcji sprzedaży akcji, w sprawie o sygnaturze DKP3.8011.8.2019, doszło do wydania informacji odmawiającej wydanie opinii zabezpieczającej.
